امروز یک سال از هک بالاترین گذشت.  آنزمان هنوز هک و حمله‌ به سرورها از اتفاقات روزمره نبود و برای این کار «ارتش» ساماندهی نشده بود.  آن زمان نمیدانستیم که چرا باید بالاترین هک شود، نمی‌دانستیم که چرا یک حکومت باید این همه برنامه‌ریزی و نیرو صرف از کار انداختن یک وب‌سایت فیلترشده با امکاناتی کم بکند .  خیلی‌ها هنوز اسم خبرگزاری فارس نیوز را نشنیده بودند و از اینکه بیانیه تروریستهای اینترنتی در فاصله چند ساعت در آنجا منتشر شود متعجب بودند .  هنوز وقت دادگاههای فرمایشی و شکنجه‌های سفید نرسیده بود و شیخ آزادمنش اینترنت‌بازی همچون ابطحی پیدا میشد که جرات حمایت از بالاترین را داشته باشد .

‎آن زمان همه چیز آرام بود یا حداقل آرام بنظر می‌رسید. کمتر کسی می‌توانست پیش‌بینی کند که چه سالی در پیش است و جامعه بالاترین چه نقشی در آن بازی خواهد کرد. دشمنان بالاترین که چشم دیدن این جامعه را نداشتند شاید خیلی بهتر از ما می‌دانستند که بالاترینی‌ها چه خواهند کرد. آنها خوب می‌دانستند بالاترین برای برنامه‌هایی که برای یک سالشان تدارک دیده‌اند چه مشکلاتی می‌تواند ایجاد کند.

‎امروز هم حمله دی دی او اس داشتیم .  چند روز پیش هم سایت زمانه و چند صباحی قبل‌تر هم سایتهای جرس و موج کمپ مورد حمله قرار گرفته بودند . شاید حمله‌های اینترنتی هنوز هم مثل سال قبل باشد اما این سال پرتنش، ثمره‌ای بزرگ داشته است. اکنون ما و حمله کننده‌ها به یک درک مشترک رسیده‌ایم و آن هم این است که هر دو می دانیم بازنده این بازی که خواهد بود